آغاز مأموریت لقمان
گویند هنگامی که ده سال از حکومت داوود می گذشت به دنیا آمد، او بنده ای صالح بود که اکثر عمر خود را در میان بیابان ها گذراند. تا آنکه از جانب خداوند برای ارشاد به سوی مردم نینوا انتخاب شد. خداوند گروهی از فرشتگان را به سوی لقمان فرستاد تا از او بپرسند آیا مایل است به عنوان خلیفة اللّه در روی زمین به داوری میان انسانها بپردازد؟
لقمان در پاسخ فرشتگان گفت؛ اگر خداوند من را به این کار امر فرماید حتما آن را انجام خواهم داد اما اگر آزاد به انتخاب هستم، مسلما آن را نمی پذیرم. زیرا که قضاوت سخت ترین مراحل زندگی دنیوی می باشد.
شبانگاه بود که خداوند ردای حکمت و دانش را بر لقمان پوشاند و او را با بیانی شیوا و سخنانی حکمت آموز میان مردم فرستاد، تا آنها را به راه راست هدایت کند.(1)
1 - اقتباس از سوره لقمان، آیه 12،
از امام صادق علیه السلام منقول است که فرمود؛ چون لقمان پیغمبری را قبول نکرد حق تعالی ملائکه را امر فرمود که حضرت داوود علیه السلام را ندا کردند به خلافت و او قبول کرد و آن شرطی که حضرت لقمان کرد، او نکرد. پس حق تعالی او را خلیفه خود گردانید در زمین، و مکرر او را امتحان کرد و از آن حضرت ترک اولایی چند صادر شد که خدا بر او بخشید.
حیوة القلوب، ج 2، ص 86 و مجمع البیان، علامه طبرسی، ج 8، ص 316.